Inleiding: Wie is Jeroen Reygaert?
Journalistiek, radio, geschiedenis en politiek. Dat zijn toch wel de vier termen dat je zonder twijfelen kan plakken bij de naam Jeroen Reygaert. De 33-jarige man is journalist bij de VRT-nieuwsdienst sinds de zomer van 2012. Hij staat in voor de buitenlandredactie van het radionieuws. Zijn specialisatie is Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Europa. Op zijn achttiende begon hij aan de opleiding leerkracht aardrijkskunde, geschiedenis en Nederlands aan de Arteveldehogeschool in Gent. Na die opleiding haalde Jeroen een onderscheiding voor zijn bachelor in de Geschiedenis aan de UGent. Voor zijn master in de geschiedenis haalde hij zelfs een grote onderscheiding. Dom is deze man zeker niet en dat kon ik aan de lijve ondervinden toen ik een dagje met hem opstap ging.
06:32: Mijn winterschoenen aangetrokken; een dikke sjaal rond mijn hals en met mijn wintermantel aan, stond ik opnieuw klaar om een koude winterdag te trotseren. Maar vandaag is het net iets anders dan de andere winterdagen. Want vandaag dompel ik me onder in een dag uit het leven van Jeroen Reygaert. Oké, het eerste deel van mijn dag is dan misschien niet helemaal hetzelfde als die van deze journalist. Want om op tijd te komen voor mijn afspraak met hem, moest ik speciaal wat vroeger opstaan.
08:20: Na de eerste ontmoeting aan de deur van zijn appartement in Gent, vertrokken we al heel snel met de auto naar de VRT. Een ochtendhumeur is bij hem niet te merken, maar dat komt misschien ook door zijn ochtendritueel. Jeroen moet altijd zijn koffietje drinken voor hij de weg opgaat. Ik zat nog maar net in de auto, wanneer het me al opviel dat de radio op Radio 1 stond. Het was voor mij ook al snel duidelijk dat ik niet te veel moest praten – op zich had ik daar geen moeite mee – want men sprak over de gebeurtenissen die dit jaar in het nieuws kwamen. Een heerlijke frisse geur, maar toch ook één met een fruitige toets overheerste in de auto. Dat was hoogstwaarschijnlijk zijn parfum, maar het kon ook evengoed zijn gel geweest zijn. Want daar had hij zijn haren ook vandaag, net zoals alle andere dagen, mee goedgelegd. Na het nieuws van acht uur begon een montage van enkele jaarfeiten. Het ging over het terreur en geweld in de wereld. Dit audiostuk was ontroerend mooi gebracht.
08:57: Mooi op tijd, komen we al aan op onze bestemming: de VRT. Met een speciale badge voor werknemers komen we het gebouw binnen en lijken we een heel gewoon kantoorgebouw binnen te wandelen. Maar opeens is het duidelijk waar we zijn. De befaamde VRT-nieuwsdeur kwam tevoorschijn en alles werd duidelijk. We zijn bij de VRT. Door de deur, de trappen op, zo kom je aan op de nieuwsredactie. De geur van verse koffie overvalt je onmiddellijk. Logisch, want het koffieapparaat staat dicht bij de ingang. Een koffietje is opnieuw heel snel meegenomen. Zo begint Jeroen aan zijn rondleiding. Of toch tot het moment waarop hij werd geroepen door de hoofdredactrice. Ik kreeg mijn eigen computer en drankje en wachtte even af op een vervolg van de rondleiding.
09:15: Na een korte dag-bespreking met de hoofdredactrice, kwam Jeroen terug en begon aan zijn werk. Het eerste wat elke dag wordt gedaan is enkele kranten bekijken en doorbladeren. Vooral het buitenlandse nieuws wordt bekeken aan de bureau van Jeroen. Hij zoekt zoveel mogelijk nieuws om op de ochtendmeeting voor te kunnen leggen.
Rond kwart voor tien wordt iedereen samengebracht voor de ochtendmeeting. Daarin wordt overlopen welk nieuws zeker aan bod moet komen in de nieuwsuitzendingen op Radio 1. Zij zijn ook verantwoordelijk voor het nieuws die op elke VRT-radiozender wordt afgespeeld. Daarom moet er goed vergadert worden over wat op welke radio zeker moet komen en hoeveel seconden ze allemaal hebben per onderwerp. Elke journalist meldt het nieuws aan de hoofdredactrice en zij beslist wat er moet uitgewerkt worden en wie wat moet doen.
10:11: Jeroen kreeg heel wat werk voor het Buitenlandnieuws. Maar voor hij daaraan begon keek hij eerst mee met zijn collega’s naar het ‘Breaking News’ van de CNN. Na de uitzending ging hij terug aan het werk. Meteen sloeg hij aan het bellen. Het viel me vooral op dat hij in enkele seconden tijd heel wat belangrijke politieke kopstukken aan de lijn kon krijgen.
11:00: Voor het twaalf uurjournaal veranderde er niets in vergelijking met die van elf uur. Dat kwam omdat Jeroen voor het één uurjournaal extra uitleg moest geven in verband met het conflict met de IS. Hij moest zo kort mogelijk de problematiek kunnen uitleggen.
Rond 13u moest hij dan de radiostudio induiken om zo zijn uitleg te kunnen doen live op antenne. Dat duurde nog geen drie minuten en hij mocht alweer de studio verlaten. Gelukkig maar, want het eten van de kantine begon je stillaan overal in de kantoorruimtes te ruiken.
13:50: Na het eten kreeg ik van hem even de tijd om de redactie nog wat verder uit te pluizen en op die manier ook even langs te gaan bij de tv-redactie. Daar liep ik Danira Boukhriss tegen het lijf. “Als je VRT zegt, zeg je Danira,” riep één van haar collega’s. Ze dachten namelijk dat ik foto’s wou nemen van hen, terwijl ik foto’s nam van de Televisiester die Het Journaal ooit won. Toch was het wel eens leuk om die trofee van dichtbij te zien.
Verder lagen er ook heel wat souvenirs achter glas. Allemaal voorwerpen die te maken hebben met belangrijke nieuwsgebeurtenissen van de afgelopen vijftig jaar.
Wat er me ook was opgevallen, waren foto’s van bekende personen aan verschillende muren op de redactie. Toen ik de foto van Lady Gaga zag, vroeg ik toch aan Jeroen waarom die foto’s hier hangen. “Dat zijn bekenden die we nog nooit hebben kunnen interviewen met het VRT-nieuws en het is een soort van aanmoediging om toch te blijven proberen die personen te bereiken. Wie erin slaagt om dit te doen, krijgt een beloning.”
15:00: Ook al was er veel werk te doen, toch wees Jeroen mij erop dat het vandaag nog rustig was. Hij neemt altijd nog een laatste koffietje rond drie uur. Vandaag zou hij stoppen met werken rond vier uur. Maar daar besliste het lot ander over. Hij werd gebeld om nog een interview te gaan doen op locatie. Ik kon jammer genoeg niet mee. Vandaar was de dag onverwacht wat sneller afgelopen.
16:10: Zo loop ik de trap weer af, liet ik mezelf buiten en zag ik stap per stap de VRT-toren kleiner worden. Een heel leerrijke dag, maar geef mij dan toch nog maar even dit studentenleventje.
UTOP 